از خودم می‌پرسم آیا می‌شود او را ببینم؟
آن غریب آشنا را می‌شود آیا ببینم؟
تکبیر می‌گفتند سرتاسر، ذَرّات عالم هم‌زبان با تو
گویا زمین را بال و پر دادی، نزدیک‌تر شد آسمان با تو
گردۀ مستضعفین شد نردبان عده‌ای
تنگناهای زمین شد آسمان عده‌ای
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
به تپش آمده با یاد تو از نو کلماتم
باز نام تو شده باعث تجدید حیاتم
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
