رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
خبر رسید که در بند، جاودان شدهای
ز هر کرانه گذشتی و بیکران شدهای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانهات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
