رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
پس سرخ شد عمامۀ آن سیّد جلیل
تیغ آن چنان زدند که لرزید جبرئیل
جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست
با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
سر زد ز شرق معركه، آن تیغ گرم‌ْسیر
عشق غیور بود و برآمد به نفی غیر
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
