گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
