ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
