مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
قد برافرازید! یک عالم شقاوت پیش روست
پرده بردارید! صد آیینه حیرت پیش روست
آن عاشقِ بزرگ چو پا در رکاب کرد
جز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد
ای در منای عشق خدا جان‌فدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
ای سفیر صبح! نور از لامکان آورده‌ای
بر حصار شب دمی آتشفشان آورده‌ای
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
به میدان می‌برم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کم‌کم خنجر خود را
