می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
وقتی تو نیستی، نه هست‌های ما
چونان که بایدند، نه بایدها...
طلوع می‌کند آن آفتاب پنهانی
ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی
شنیدن خبر مرگ باغ دشوار است
ز باغ لاله خبرهای داغ بسیار است
پرواز بی‌کرانه کشتی‌ها
در ارتفاع ابر تماشایی‌ست
ما را به حال خود بگذارید و بگذرید
از خیل رفتگان بشمارید و بگذرید
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
این روزها که می‌گذرد، هر روز
احساس می‌کنم که کسی در باد...
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
این جزر و مدِ چیست که تا ماه می‌رود؟
دریای درد کیست که در چاه می‌رود؟
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها
دست‌ها تشنهٔ تقسیم فراوانی‌ها
صدایی به رنگ صدای تو نیست
به جز عشق نامی برای تو نیست
