ز هرچه بر سر من می‌رود چه تدبیرم
که در کمند قضا پای‌بند تقدیرم
بر آستان درِ او، کسی که راهش هست
قبول و منزلت آفتاب و ماهش هست
سرم خزینۀ خوف است و دل سفینۀ بیم
ز کردۀ خود و اندیشۀ عذاب الیم
دلم جواب بَلی می‌دهد صلای تو را
صلا بزن که به جان می‌خرم بلای تو را...
بخوان که اشک بریزم کمی به حال خودم
دل شکستۀ من! ای شکسته بال خودم
به زیر نم‌نم باران شقایقی مانده‌ست
کنار پنجره، گلدان عاشقی مانده‌ست
تو آرزوی منی با تو قلب من زنده‌ست
و با وجود تو دنیای من فروزنده‌ست
بر او سلام که شایستۀ سلام است او
که از سلالۀ ابن الرضا، به نام است او
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
هوای بام تو داریم ما هوایی‌ها
خوشا به حال شب و روز سامرایی‌ها
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند
