نمک‌پرورده‌ات ای شهر من خیل شهیدان‌اند
شهیدانی که هر یک سفره‌دار لطف و احسان‌اند
شب کویر، شبی ساکت است و رازآلود
شب ستاره شدن زیر آسمان کبود
تبت پایین می‌آید سرفه‌هایت خوب خواهد شد
دوباره شهر من حال و هوایت خوب خواهد شد
شهر من قم نیست، اما در حریمش زنده‌ام
در هوای حق‌حق هر یاکریمش زنده‌ام
از بستر بیماری خود پا شدنی نیست
بی لطف شما، شهر مداوا شدنی نیست
ای حضرت خورشید بلاگردانت
ای ماه و ستاره عاشق و حیرانت
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
اجل چون سایه‌ای دور و برش بود
و شمشیر بلا روی سرش بود
اینان که به شوق تو به‌راه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
من به پابوسی تو آمده‌ام
شهر گلدسته‌های رنگارنگ
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
