شبیه آسمانی‌ها هوای قم به سر دارم
نشانی از چهل اختر درون چشم تر دارم
با گریه نوشت... با چه حالی می‌رفت
آن توبه‌سرشت... با چه حالی می‌رفت
پر از لبخند، از آن خواب شیرین چشم وا کردی
نگاه انداختی در آینه خود را صدا کردی
زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود
دلتنگی و انتظار در چشمش بود
شوریده‌‌سری مسافری دلخسته
مانند نماز خود، شکسته بسته...
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
آه ای شهر دوست‌داشتنی
کوچه پس کوچه‌های عطرآگین
کجا شبیه تو آخر کدام همسایه؟
عزیز کوچۀ بالا! سلام همسایه!
گفت: آمد دلم به جان، گفتم
از چه؟ گفت: از غمِ زمان، گفتم
