چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن
دریغ است در آرزو ماندن ما
خوشا از لب او، فراخواندن ما
افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
چو بر گاه عزّت نشستی امیرا
رأیت نعیماً و مُلکاً کبیرا
درختان در آتش، خیابان در آتش
خبر ترسناک است: میدان در آتش
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر
دلم شور می‌زد مبادا نیایی
مگر شب سحر می‌شود تا نیایی
