بوی گل از سپیده می‌آید
اشک شوقم ز دیده می‌آید
در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بی‌خبر ماندم
کاروان رفت و اهلِ آبادی
اشک بودند و راه افتادند
ماه عشق است ماه عشّاق است
ماه دل‌های مست و مشتاق است
هیچ کس تا ابد نمی‌فهمد
شب آن زن چگونه سر شده بود
