در های و هوی باد و در آرامش باران
ریشه دواندم از گذشته تا همین الان
بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
رها کردند پشت آسمان زلف رهایت را
خدا حتماً شنید آن لحظۀ آخر دعایت را
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم
چه شعبانالمعظم، چه محرّم دوستت دارم
پرندهها همه در باد، تار و مار شدند
نگاهها همه از اشک، جويبار شدند
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد همنفس مسیح در هر نفسی