دوبیتی | شعر هیأت

گل اشکم شبی وا می‌شد ای کاش
همه دردم مداوا می‌شد ای کاش

علیرضا قزوه

از نخلستان تا خیابان

دوبیتی

ندیدم چون محبت‌های مادر
فدای شأن بی‌همتای مادر

علی مردی‌پور

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

نگاهی گرم سوی کودکانش
نگاه دیگری با هم‌زبانش

محمد میرزایی‌بازرگانی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

فقط از شعله و مسمار گفتیم
از آشوب در و دیوار گفتیم

سیدمحمدجواد میرصفی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

زبان با نام زهرا خو گرفته‌ست
گل یاس آبرو از او گرفته‌ست

هادی فردوسی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

دلش می‌خواست تا قرآن بخواند
دلش می‌خواست تا دنیا بداند

صامره حبیبی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

دلی سوز صدایت را نفهمید
مسلمانی، خدایت را نفهمید

حسین عباس‌پور

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

چه سنگین است درد و ماتم تو
مگر این اشک باشد مرهم تو

عباس احمدی

دوبیتی

فرو می‌خورد بغض در گلو را
عقب می‌زد پَرِ هر چه پتو را

حامد عسکری

دوبیتی

همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست

سیدحبیب نظاری

شهادت‌نامه

دوبیتی

تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی

قیصر امین‌پور

مثل چشمه مثل رود

دوبیتی

کمی بشتاب، باران تشنه مانده‌ست
دل آیینه‌داران تشنه مانده‌ست

سیدحبیب نظاری

بگو تا صبح چند آدینه مانده‌ست

دوبیتی