غزل | شعر هیأت

ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی

محمود اکرامی‌فر

غزل

ما از غم دشوار تو آسان نگذشتیم
ماندیم بر این عهد و ز پیمان نگذشتیم

مصطفی محدثی

غزل

سخن چون از سر درد است باری دردسر دارد
خوشا مردی کزین‌سان دردسرها زیر سر دارد

علی‌محمد مؤدب

غزل

به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را

مرتضی حیدری‌ آل‌کثیر

غزل

چندین ستاره در حرم آن شب شهید شد
شب آن‌چنان گریست که چشمش سفید شد

علی گلی حسین‌آبادی

غزل

شکسته بالِ نوپروازها، زخمی شده پرها
بمیرم من، چه بهتی هست در چشم کبوترها!

فاطمه عارف‌نژاد

غزل

آه از خزان این حرم و باغ پرپرش
این داغ جانگداز که سخت است باورش

جواد محمدزمانی

غزل

هرچه از غم می‌شود جام بلا سرشارتر
مستی این جام، جان را می‌کند هشیارتر

علی سلیمیان

غزل

نشسته است به خون چادر سیاه و سپیدت
رسیده اول پاییز، صبح روشن عيدت

حامد اهور

غزل

شده عالم منور از جلوات محمدی
به جمال جمیل او صلوات محمدی

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت (جلد۱)

غزل

خط به خط احبار در تورات، سرگردان تو
راهبان‌ هر واژه در انجیل، بی‌سامان تو

سیدعلیرضا شفیعی

غزل

پر می‌کشند تا به هوای تو بال‌ها
گم می‌شوند در افق تو خیال‌ها

جعفر عباسی

سرانجام

غزل