غزل | شعر هیأت

میان گریه‌ات لبخند ناب است
چرا باور کنیم از قحط آب است؟

جواد محمدزمانی

عقیق شکسته

غزل

گفتی که سرنوشت همین از قدیم بود
گفتی مرا نصیب بلای عظیم بود

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل

لالۀ سرخی و از خون خودت، تر شده‌ای
بی‌سبب نیست که این‌گونه معطر شده‌ای

مصطفی متولّی

این حسین کیست؟ (جلد۳)

غزل

باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر

فاطمه نانی‌زاد

صحن فیرزوه

غزل

به‌سوی علقمه رفتم که تشنه‌کام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم

محمدحسین انصاری‎‌نژاد

شعر تازه دم

غزل

من، دیده جز به سوی برادر، نداشتم
آیینه جر حسین، برابر نداشتم

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد۳)

غزل

غرقۀ شک! غرق باور شو که چندان دیر نیست
در شط باور شناور شو، که چندان دیر نیست

محمدعلی مجاهدی

آسمانیها

غزل

بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی

مبین اردستانی

لحظه‌های بی‌ملاحظه

غزل

نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لاله‌ها دیده ولیکن همه پرپر دیده

علی داودی

دیگر

غزل

پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمی‌گیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمی‌گیرد؟

آرش شفاعی

حدود ساعت سه

غزل

چه‌قدر بی‌تو شكستم، چه‌قدر واهمه كردم!
چه‌قدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!

حسین دارند

تلاوت لب‌های تشنه

غزل

فردا که بر فراز نِی افتد گذارمان
حیرت‌‏فزای طور شود جلوه‌‏زارمان

محمدعلی مجاهدی

گلنفسی‌ها

غزل