قصیده | شعر هیأت

قصیده در لغت به معنای چیزی است که «قصد شده» باشد. این قالب مثل غزل، مصراع اول و تمام مصراع‌هاى زوج آن داراى قافیه است و از کهن‌ترین قالب‌های شعر فارسی محسوب می‌شود. تعداد ابیات قصیده به طور معمول، پانزده تا هفتاد، هشتاد بیت است اما گاهی تا یکصد و پنجاه بیت و بیشتر هم می‌رسد.
در این نوع شعر، شاعر به جاى عاشقانه‌سرایى محض، همان‌طور که از نام آن پیداست، به مدح، وصف، پند و اندرز، مرثیه و... می‌پردازد. برای این قالب ارکانی را مثل: مطلع، تغزّل و تشبیب، تخلّص، تنۀ اصلی، شریطه و دعا، و مقطع برشمرده‌اند.

به یاد دستِ قلم، تا بَرَم به دفتر، دست
به عرض عشق و ارادت، شوم قلم در دست

علی انسانی

گلاب و گل

قصیده

نمی‌دانم تو را در ابر دیدم یا كجا دیدم
به هر جایی كه رو كردم، فقط روی تو را دیدم...

علیرضا قزوه

این حسین کیست؟ (جلد۳)

قصیده

نسیم صبح بگو چشمهٔ گلاب كجاست
صفای آینه و روشنای آب كجاست

محمدجواد غفورزاده

سلام بر حسین

قصیده

دُرّ یتیمم و به صدف گوهرم ببین
در بحر عشق، گوهر جان‌پرورم ببین

سیدمهدی حسینی

خون تو پایان نداشت

قصیده

روح والای عبادت به ظهور آمده بود
یا که عبدالله در جبههٔ نور آمده بود؟

سیدرضا مؤید

این حسین کیست؟ (جلد۳)

قصیده

کاروان، کاروان شورآور
کاروان، اشتیاق، سرتاسر

جواد محمدزمانی

دلواپسی‌های اویس

قصیده

اين ماه، ماهِ ماتم سبط پيمبر است؟
يا ماه سربلندى فرزند حيدر است؟

حسین پژمان‌بختیاری

چراغ صاعقه

قصیده

صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟

مرتضی امیری‌اسفندقه

سیاه‌مستِ سایۀ تاک

قصیده

گرفته جان نفسم در ثنای حضرت هادی
دُر سخن بفشانم به پای حضرت هادی

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۲)

قصیده

قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامه‌ای جدا بنویسم

محمدجواد غفورزاده

سلام بر خورشید

قصیده

علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت

محمدجواد غفورزاده

از کعبه تا محراب

قصیده

حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم

ناصر خسرو قبادیانی

سیری در قلمرو شعر توحیدی

قصیده