عباس شاه‌زیدی | شعر هیأت

خدایا دلم را کجا می برند؟

شبم در حضوری لبالب گذشت
کدامین شبم مثل آن شب گذشت

شهدا

به کسی دل باخته‌ام

مثنوی

هجران

که می‌نَهد مرهم، داغ سوگواران را؟
که جمع می‌کند این خاطر پریشان را؟

امام خمینی قدس‌سره

به کسی دل باخته‌ام

غزل

مهربانی چشمت

چون حلقه دوست، روح تو را در میان گرفت
شأنت زمین نبود، تو را آسمان گرفت

امام خمینی قدس‌سره

به کسی دل باخته‌ام

غزل

چشم‌انتظارها

در خون نشسته دیدۀ چشم‌انتظارها
خالی‌ست جاده از تب و تاب سوارها

امام عصر علیه‌السلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

در هوای تو

حسّی غریب می‌کشدم در هوای تو
ای آرزوی گم‌شده، جانم فدای تو

امام عصر علیه‌السلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

آنچه نباید...

بغض‌ها راه نفس‌های مرا سد شده‌اند
لحظه‌ها بی‌تو پریشانی ممتد شده‌اند

امام عصر علیه‌السلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

رحمت خدا

تو آمدی و در رحمت خدا وا بود
و غرق نور، زمین، بلکه آسمان‌ها بود

پیامبر اعظم صلوات‌الله‌علیه‌وآله

به کسی دل باخته‌ام

قصیده

صبح ملیح

رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی

حضرت علی اکبر علیه‌السلام

به سیما محمد(ص) به سیرت پیمبر

غزل

خوشا سالی که آغازش تو باشی

خوش آن عاشق که در رازش تو باشی
همه سوز و همه سازش تو باشی

امام هادی علیه‌السلام

دوبیتی

غم پنهان

در دل نگذار این همه داغ علنی را
پنهان نکن از ما غم دور از وطنی را

امام هادی علیه‌السلام

این شعر مرا کشت

غزل

والعصر...

یارب نرسد آفتی از باد خزانش
آن یاس که شد دیدۀ نرگس نگرانش

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

بیم و امید

چگونه می‌شود از خود برید؟ آدم‌ها!
میان آینه خود را ندید، آدم‌ها!

شعر تعلیمی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

آتش زد

بانو غم تو بهار را آتش زد
داغت دل بی‌قرار را آتش زد

حضرت فاطمه علیهاالسلام

این شعر مرا کشت

رباعی

ابرهای جهان

امشب ردیف شد غزلم با نمی‌شود
یا می‌شود ردیف كنم یا نمی‌شود

حضرت فاطمه علیهاالسلام

این شعر مرا کشت

غزل

فرشتۀ صبور

از غیب ترنم حضوری آمد
از قلۀ آسمان چه نوری آمد

حضرت زینب علیهاالسلام

رباعی