تماشا کن تکان شانه‌ها را
حکایت کن غم پروانه‌ها را
بخوان از سورۀ احساس و غیرت
بگو از مرد میدان مرد ملت
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
سفر کردند سرداران عاشق
به روی شانۀ یاران عاشق
کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد
وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا
سری بر شانۀ هم می‌گذاریم
دل خود را به غم‌ها می‌سپاریم
گلی دور از چمن بر شانۀ توست
بهاری بی‌وطن بر شانۀ توست
رباب است و خروش و خسته‌حالی
به دامن اشک و جای طفل خالی
