پیوسته نماز در قیام است حسین
هفتاد و دو حج ناتمام است حسین
شگفتا راه عشق است این، که مرد جاده می‌خواهد
حریفی پاک‌باز و امتحان پس‌داده می‌خواهد
صدای کرب‌وبلای حسین می‌آید
به هوش باش، صدای حسین می‌آید
امسال دوریم از تو... لابد حکمتی دارد
باشد، ولی عاشق دل کم‌طاقتی دارد
بگو چه بود اگر خواب یا خیال نبود؟!
که روح سرکش من در زمان حال نبود
همه از هر کجا باشند از این راه می‌آیند
به سویت ای امین‌الله خلق‌الله می‌آیند
دل در حرم تو خویش را گم کرده‌ست
یعنی عوض گریه تبسم کرده‌ست
یادم آمد شب بی‌چتر وکلاهی
که به بارانی مرطوب خیابان
ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را
دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزه‌ها کنم
می‌روم گاهی خراسان گاه‌گاهی کربلا
یک‌طرف‌شمس‌الشموس‌ویک‌طرف‌شمس‌الضحی
با ذکر حسین بن علی غوغا شد
درهای حرم با صلواتی وا شد
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکنده‌اش
باز هم آب بهانه شد و یادت کردم
یادت افتادم و با گریه عبادت کردم
چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین
جز در غم عشق سینه را چاک مکن
دل خوش به کسی در سفر خاک مکن
غمی به وسعت عالم نشسته بر جانش
تمام ناحیه خیس از دو چشم گریانش
هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد
نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد
