والایی قدرِ تو نهان نتوان کرد
خورشیدِ تو را نمی‌توان پنهان کرد
چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست
اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است
آن روز که شهر از تو پر غوغا بود
در خشمِ تو هیبت علی پیدا بود
آن شب که چارچوب غزل در غزل شکست
مست مدام شیشۀ می در بغل شکست
