صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو میگردد چراغانی
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم