حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان