من حال پس از سقوط را میفهمم
آشفتهام این خطوط را میفهمم
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
ای صفت خاص تو واجب به ذات
بسته به تو سلسلۀ ممکنات
به کعبه رفتم و زآنجا هوای کوی تو کردم
جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم...
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
سلامٌ علی آل طاها و یاسین
سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست