میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش