ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
هر چقدر این خاک، بارانخورده و تر میشود
بیشتر از پیشتر جانش معطر میشود
ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
ای خداوندی که از لطف تو جاه آوردهام
زآنچه بودستم گرفته بارگاه آوردهام...
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
نور تو، روح مرا منزل به منزل میبرد
کشتی افتاده در گِل را به ساحل میبرد