تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
من حال پس از سقوط را میفهمم
آشفتهام این خطوط را میفهمم
سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
ما خانه ز غیر دوست پیراستهایم
از یُمن غدیر محفل آراستهایم
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر