می‌شود دست دعای تو به باران نرسد؟!
یا بتابی به تن پنجره‌ای جان نرسد؟!
حال ما در غم عظمای تو دیدن دارد
در غمِ تشنگی‌ات اشک چکیدن دارد
من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور
الهی به مستان میخانه‌ات
به عقل‌آفرینان دیوانه‌ات
دشتی پر از شقایق پرپر هنوز هست
فرق دو نیم گشتۀ حیدر هنوز هست
جاده در پیش بود و بی‌وقفه
سوی تقدیر خویش می‌رفتیم
دلی به دست خود آورده‌ام از آن تو باشد
سپرده‌ام به تو سر تا بر آستان تو باشد
آيينه‌ای و برايت آه آوردم
در محضر تو دلی سياه آوردم
کجا شبیه تو آخر کدام همسایه؟
عزیز کوچۀ بالا! سلام همسایه!
نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
دل من باز گرفته به حرم می‌آید
درد دل‌هاست که از چشم ترم می‌آید
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بی‌تو غروب می‌شود این روزها هنوز
با نیت نگاه تو آغاز می‌کنم
احساس خویش را به تو ابراز می‌کنم
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
ای صبر تو چون كوه در انبوهی از اندوه
طوفانِ برآشفتهٔ آرام وزیده
