ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
مصائب تو مگر از مسیح کمتر بود؟
چه قدر سهم دل آخرین پیمبر بود؟
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را میشد سپر دیوار و در
امشب که به نام عشق، آغاز شدهست
دنیا پر از آوازۀ اعجاز شدهست
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود
زمین ز بتکدهها پُر شدهست، ابراهیم!
دوباره دور تفاخر شدهست ابراهیم
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بیامان