به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد
آنچه در سوگ تو اى پاکتر از پاک گذشت
نتوان گفت که هر لحظه چه غمناک گذشت
آن کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
ای خدا این وصل را هجران مکن
سرخوشان وصل را نالان مکن...
ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم