در دل بیخبران جز غم عالم غم نیست
در غم عشق تو ما را خبر از عالم نیست
وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
نی از تو حیات جاودان میخواهم
نی عیش و تَنعُّم جهان میخواهم
خداوندا به ذات کامل خویش
به دریاهای لطف شامل خویش
ای دوای درون خستهدلان
مرهم سینۀ شکستهدلان
ای وجود تو اصل هر موجود
هستی و بودهای و خواهی بود
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد