رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن