کربلا
شهر قصههای دور نیست
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
الهی سینهای ده آتش افروز
در آن سینه دلی، وآن دل همه سوز
به نام چاشنیبخش زبانها
حلاوتسنج معنی در بیانها...
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی