تا تو بودی، نفسِ آینه دلگیر نبود
در دلم هیچ، به جز نقش تو تصویر نبود
چهقدر بیتو شكستم، چهقدر واهمه كردم!
چهقدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!
هر سال، ماجرای تو و سوگواریات
عهدیست با خدای تو و خون جاریات
بر نیزۀ شقاوت این فتنهزادها
گیسوی توست، سلسلهجنبان بادها
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی