مانده پلک آسمان در گیر و دار واشدن
شب بلندی میکند از وحشت رسوا شدن
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
ای تا به قیامت علم فتح تو قائم
سلطان دو عالم، علی موسی کاظم
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت