هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
ماه محرم آمده باید دگر شوم
باید به خود بیایم و زیر و زبر شوم
حاجیان را گفت: آنجا کعبه عریان میشود
در طواف کعبه آنجا جسمتان جان میشود
ناگاه دیدم آن شب، در خواب کربلا را
نیهای خشکنای صحرای نینوا را
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
دل نیست اینکه دارم گنجینهٔ غم توست
بیگانه باد با غیر این دل که محرم توست