تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
برخیز اگر اهل غم و دردی تو
باید که به اصل خویش برگردی تو