شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
زره پوشیده از قنداقه، بیشمشیر میآید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر میآید
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی