نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی