هرچه را خواهی بگیر از ما ولی غم را مگیر
غم دوای دردهای ماست مرهم را مگیر..
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس