نام گرامی‌اش اگر عبدالعظیم بود
عبد خدای بود و مقامش عظیم بود
بی نور خدا جهان منّور نشود
بی عطر محمّدی معطّر نشود
چشمان جهان محو تماشایت بود
ایثار چکیده‌ای ز تقوایت بود
چون سرو همیشه راست قامت بودی
معنای شرافت و شهامت بودی
ای آن‌که نور عشق و شرف در جبین توست
روشن، سرای دل ز چراغ یقین توست
شب‌نشینانِ فلک چشم ترش را دیدند
همه‌شب راز و نیاز سحرش را دیدند
از روی توست ماه اگر این‌سان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بی‌خبر ماندم
مردان غیور قصّه‌ها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
عجب فضائل عرشی، عجب کمالی داشت
چه قدر و منزلت و جلوه جلالی داشت
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس
