همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
کسی مانند تو شبها به قبرستان نمیآید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمیآید
مادر سلام حال غریبت چگونه است؟
مادر بگو که رنج مصیبت چگونه است؟
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
معنای شکوهِ در قیام است حبیب
پا منبری چند امام است حبیب
این روزها پروندۀ اعمال ما هستند
شبنامههای روز و ماه و سال ما هستند
قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره میزنند... مریضی شفا گرفت
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
این كیست از خورشید، مولا، ماهروتر
بیتابتر، عاشقتر، عبدالله روتر
الشام...الشام...الشام... غربتشمار شهیدان
اندوه... اندوه... اندوه... ای شام تار شهیدان
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر