همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر