دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما