رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
نمردهاند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
گر به چشم دل جانا، جلوههای ما بینی
در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش