تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
مانده پلک آسمان در گیر و دار واشدن
شب بلندی میکند از وحشت رسوا شدن
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
ای دل به مهر داده به حق! دل، سرای تو
وی جان به عدل کرده فدا! جان، فدای تو