حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
یارب به حق منزلت و جاه مصطفی
آن اشرف خلائق و خاتم به انبیا
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفتهترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچههای شرقی «العفو» راهی نیست
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش