با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
پس از قرنها فاصله تا علی
نشستهست در خانه تنها، علی
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش