فراتر است، از ادراک ما حقیقت ذاتش
کسی که آینۀ ذات کبریاست صفاتش
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
پس از قرنها فاصله تا علی
نشستهست در خانه تنها، علی
کعبه اسم تو، منا اسم تو، زمزم اسم توست
ندبه اسمِ تو، شفا اسم تو، مرهم اسم توست
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
با پای سر به سِیْر سماوات میرویم
احرام بستهایم و به میقات میرویم
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش