علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر میدهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر میدهیم
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
به میدان میبرم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کمکم خنجر خود را
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت